dimanche 24 mai 2015

Lastaj tagoj en Colleville

       Pli da pakaĵoj alvenis en nian novan loĝejon. Nun mankas lokoj por alporti pli ĉar devas resti lokoj por la mebloj.

    Pro tio ni malplenigas kartonojn, precipe tiuj kiuj enhavas la vestaĵojn. Atendante la meblojn ni plenigas la ŝrankojn.

     Hodiaŭ mi portis la televidilon kaj la aliajn video kaj sonaparatojn. Morgaŭ ni devos komplete malplenigi la domon de Colleville kaj purigi ĝin. Mardon, la 26an la profesiuloj transloĝigos ĉiujn pezajn kaj dikajn pakaĵojn kaj meblojn.

      La kuirejo ĵus finita prezentas belan aspekton. Ni estas pretaj por ekkomenci novan vivon !
    Dum kelkaj tagoj mi restos sen konekto ĝis la translokiĝo de nia linio. Mi ne povos skribi tuj post nia alveno en la apartamento.
    Ĝis baldaŭ. 
 
 
 

vendredi 22 mai 2015

Baldaŭ la transloĝigo

       Nun nia domo estas vendita kaj la apartamento aĉetita. Tamen ni ne ankoraŭ transloĝigis. Ni rajtas plu restadi en nia eks-domo ĝis la 26a de majo, tago de la vera transloĝigo. "Restadi" fakte ne estas la ĝusta vorto ĉar ni pasigas pli da tempo en la nova loĝejo ol en la eksa !

     Por ŝpari monon ni mem preparis kaj transportis kartonojn kaj plenajn valizojn. Jam vestaĵoj kaj tukoj estas en la ŝrankoj sed pli nombraj estas tiuj kiuj restas en la valizoj atendante la alvenon de la meblojn.

     Sed la ĉefa kialo de la malfrua transloĝigo estas ke la kuirejo estas sen neniu meblo kaj neniu kuiraparato. La tutan aparataron oni liveris antaŭ kelkaj tagoj atendante la metiistoj kiuj baldaŭ instalos ilin.

     Senpaciente atendante tiun momenton la diversaj pecoj de la estonta kuirejo okupas multe da spaco en la salono. Jam la unuaj laboroj pri elektro kaj akvo estas finitaj. Ni atendas la sekvon, ĉiutage daŭrigante niajn vojaĝojn kun la novaj pretaj kartonoj en la aŭto.

    Kiam mi fotis tiun dormĉambron, malmulte da objektoj kuŝis en ĝi. Nun ili estas multe pli nombraj sed mi ne faris novan foton. Mi nepre devos tion fari.
 
 
 
 

jeudi 14 mai 2015

Mizeran spektaklon

      Verŝajne tio estos la lasta bukedo farita el la floroj de nia ĝardeno, fotita ĉirkaŭ antaŭ du semajnoj. Certe tiuj floroj mankos al ni en la apartamento ! 

      Mi proponas ke ni daŭrigu la viziton de la ĉambroj kiuj perdis la plimulton de la ornamaĵoj. Trista vidaĵo, ĉu ne ?

    Super la fajrejo ĉiuj statuetoj kaj precipe la africa pordeto de grenejo lasas impresan vakuon.   

     Ankaŭ la bretoj en la kuirejo iĝis mizeraj. Ĉar nenio staras sur ili, oni finfine povas sin demandi pri la utileco de tiaj bretoj.

     Se la malgrandaj objektoj jam malaperis en multaj kartonoj, la dikaj mebloj kaj objektoj ankoraŭ restas. Profesiuloj pri transloĝigo zorgos pri tio, la 26 an de majo.

         Aliaj mebloj ne akompanos nin en la nova loĝejo. Ekzemple tiuj ŝrankoj.

      Mi mem faris tiujn ŝrankojn en la du ĉambroj de la unua etaĝo, speciale por tiuj ĉambroj. Ili ne povas iri aliloke kaj estas venditaj kiel mebloj apartenantaj al la domo. 
   
     Mi same faris kun la nombraj tirkestoj. Ili restas tie por la plej granda plezuro de la novaj posedantoj.

    Nun restas nur transporti ĉiujn kartonojn en la apartamenton. Ni faros tion iom post iom ĉar bonŝance la novaj proprietuloj de nia domo lasas al ni tempon por prepari nian novan loĝejon. Ili ne intencas rapide translokiĝi kaj ni feliĉas pri tio.

mardi 12 mai 2015

Baldaŭa transloĝigo

     Alvenis la momento paroli pri nia tre baldaŭa transloĝigo. Forlasi grandan domon kun etaĝo kaj subteretaĝo kaj kelo por iri en malgrandan apartamenton malfacilas. Ni jam donacis kelkajn meblojn al niaj du filoj kaj vendis aliajn. Tiuj kiuj vizitis nian domon povas vidi sur la supra foto ke kanapo kaj grandaj foteloj el ledo malaperis el la salono. Ni vendis ilin kaj la foteloj de la unua etaĝo anstataŭis ilin.    
     Jam de pluraj semajnoj ni enkartonigis ĉiujn librojn kaj ornamaĵojn kiuj staris sur la bretoj tiu ĉambro. Enmanigante la ornamaĵojn, ni rememoris multajn belajn travivaĵojn ĉar ili estis donacoj de geamikoj, precipe el Rusio kaj Japanio.     
                                     Tiuj bretoj sen libroj estas malĝojaj, ĉu ne ?

     Dum ĉambroj estas malplenaj aliaj pleniĝis ! Mi devas lasi vin por prepari la aliajn !

samedi 9 mai 2015

Vojaĝo per Transsiberio

     

     Dum la somero de la jaro 2007, Gigi kaj mi vojaĝis en Rusio. La tutan monaton julion ni faris esperanteskan vojaĝon de Moskvo al lago Bajkalo per la fame konata transsiberia trajno.
  
     Ĉiujn etapojn de la itineron preparis por ni nia amikino Svetlana S. el Moskvo. Ŝi mem kontaktis fidindajn geamikojn kiuj survoje povis gastigi nin du aŭ tri tagoj, zorgi pri ni kaj helpi laŭbezone.     

     Svetlana akompanis nin ĝis Kazan, la unua etapo de la periplo, ĉar ŝi pensis, ke ni ne bone povus elturniĝi por senprobleme envagoniĝi. Ŝi klarigis al ni la detalojn kiuj permesas kviete trajnvojaĝi en Rusio. Post unu nokto, ni atingis nian celon. Svetlana transdonis la ciceronan rolon al juna esperantisto kaj reiris al Moskvo la sekvan nokton. 

     Tiam vere komencis por ni la veran sperton. Post du-tri tagoj-noktoj en Kazan, ni tag-nokte transsiberiis al Ekaterinburgo, kaj al Novosibirsko kaj fine al Irkutsko. Post restado de tri tagoj en ĉiu urbo, la rusaj samideanoj perfekte zorgis pri ni de la elvagoniĝo ĝis nia nova envagoniĝo.    

      De Irkutsko ni per ŝipo atingis la lagon Bajkalon kie ni partop̂renis en la staĝo organizita de la esperanta klubo de Novosibirsko.      
   Tiun neordinaran rusan sperton ni rakontis al loĝantoj de nia vilaĝo en la biblioteko. Post kelkaj klarigoj pri la organizado kaj la esperanta vojaĝmaniero, mi prezentis la filmon kion mi faris. 

jeudi 7 mai 2015

Bretonaj strandoj

     Dum nia mallonga vojaĝo en Bretonio mi diris ke ni ĉefe restadis proksime de la marbordo. Ĉiam ni estas allogitaj de la maraj pejzaĝoj.

      Kiam oni sekvas la padon de doganistoj oni precipe vidas klifojn kaj rokojn falitajn en la maro sed ne nur.

    Inter la amasiĝoj de rokoj, piede de kiloj, fojfoje troviĝas strandoj. Plejofte ili estas malgrandaj, tute kovritaj de pli malpli dikaj ŝtonoj kaj malfacile atingeblaj.

     Sed feliĉe por la turistoj, kaj la lokaj loĝantoj,  ankaŭ troveblas mirindaj grandaj plaĝoj el fajna sablo. Tamen konvenas precizigi, ke oni povas ĝui tiujn plaĝojn nur kiam la maro retiriĝas.

     Male, kiam la tajdo estas plenplena ne plu eblas ĝui la belan sablon. Restas nur eta vojo inter la herbo kaj la maro aŭ eĉ nenia trairejo.
   Vere Bretonio estas bela regiono, precipe kiam ne pluvas dum pluraj sinsekvaj tagoj kiel tro ofte tiaj veterkondiĉoj okazas.

vendredi 1 mai 2015

"Pado de doganistoj"

            Dum nia vojaĝo en Bretonio ni elektis itineron  kiu pli malpli laŭiris la marbordon. 

       Kvankam iu malvarma norda vento ofte akompanis nin, la suno bonŝance montriĝis malavara. Tio permesis al ni agrable marŝadi kaj ĝui belajn tipajn pejzaĝojn.  

    Bretonio estas la plej okcidenta parto de Francio. Ĝi similas al pinta nazo de vizaĝo (se oni havas iom da imagopovo !). Ĝi estas restanta parto de tre maljuna granita montaro.

    Tre oportuna "pado de doganistoj" sekvas la tre sovaĝan rifan kaj neregulan marbordon. Tiuepoke marŝi sur ĝi tre agrablas pro la florantaj uleksoj.

     Ulekso estas tipa kreskaĵo de la granitaj grundoj. Ili ne nur plibeligas la pejzaĝojn, il ankaŭ tre bonodoras.

       

     Pro la granitaj rokoj kaj ŝtonoj kiuj de nombraj jarmiloj falis en la maro, la akvo ĝenerale restas tre klara kiam la vetero estas bela.

      Kompreneble kiam alvenas el okcidento pluvo, vento kaj ŝtormo la belaj koloroj de la maro ŝanĝigas.

     Kiam ni promenadis sur la "pado de doganistoj" la veterkondiĉoj permesis al ni vidi pejzaĝojn kiuj iom similas al mediteraneaj pejzaĝoj.