jeudi 16 juin 2016

En Saint-Malo

     De la 8a de junio, el Stokolmo, japanaj geamikoj (ges-roj A. kaj M. S.) alvenis en Parizon. Pro striko de fervojistoj mia edzino kaj mi iris al la flughaveno de Roissy por atendi ilin. Ni revenis en Caen finposttagmeze kaj jam de la morgaŭa mateno ni veturis al Saint-Malo. 


De malproksime ni rigardas al Saint-Malo

    Saint-Malo estas interesa urbo, en Bretonio, tre proksime de Normandio. La ĉefa vizitinda parto de la urbo konsistas el la malnova mezepoka urbo "intra-muros" (inter muroj) kiu sin prezentas same kiel grandan citadelon.
 






    La malnova urbo estas komplete ĉirkaŭita de altaj dikaj muregoj kiuj ĉiujflanke protektis ĝin de la iamaj malamikoj kaj ankoraŭ nuntempe nordflanke de la tempestoj kiuj sufiĉe oftas en la maro.






    En Saint-Malo naskiĝis kelkaj famaj kaperistoj kiuj, pro sia rabkapableco estis dungitaj de la franca reĝo. Sur la maro liaj kaperŝipoj regule atakis la komercajn ŝipojn de la iama kaj eterna malamiko, Anglio.





   
   Ni kvarope promenadis sur la remparoj de la citadelo. La vetero estis bela kaj la vento ne blovis forte por malpermesi la tutan rondiron, do ni tion plezure faris. Post mallonga ripozo ni foriris por serĉi la hoteleton kie ni de tre longe rezervis dormĉambrojn. 








     
   La loko kie troviĝas tiu hoteleto estas rimarkinda. Vidu, tiun foton mi faris vespere el la fenestro de nia dormĉambro. Kaj la kvin ĉambroj de la hotelo ĝuas pri la sama vidindaĵo. Mont Saint-Michel estis nia morgaŭa celo.


     
   Tranoktinte tiel proksime de Mont Sain-Michel, ni estis pretaj viziti ĝin frumatene, antaŭ la alveno de la nombraj vizitontoj. La vetero bedaŭrinde estis malpli bela ol en Saint-Malo kaj iom pluvetis kiam ni ekkomencis la viziton...

vendredi 3 juin 2016

Marbordo Alabastra (2)

   
      Inter la malgranda urbeto Yport kaj Etretat, ni malkovris etan strandon. Nur unu vojo permesas ĝin atingi, nur piede por la lastaj tricent metroj. Ni lasis la aŭton sur malgranda parkejo kaj tiam ni alvenis sur la "plaĝo" sur kiu nur unu virino sunumis sufiĉe proksime de la klifo.



      Por ne ĝeni la sunamantinon, ni alproksimiĝis de la alia flanko de la klifo, ne tiom alta, do tute ne danĝera. (Antaŭe mi kontrolis ke iu supra parto ne povu fali). Tiamaniere ni bone observis la karakterizaĵojn de la klifo. De malproksime videblis alterne blankaj kaj nigraj tavoloj.


     
     La blanka ŝtono estas kalko dum la nigra konsistas el siliko, bone videbla sur tiu ĉi foto. Mi spertis elpreni unu post la alian kalkan pecon kaj silikan pecon. La kalkan mi sufiĉe facile sukcesis rompi sed la silikan forte rezistis. Nur peceton mi sukcesis elpreni el la nigra silika linio.


       
     Poste ni haltis en la fame konata urbo Etretat. Nebuleto faris mildan la pejzaĝon. Jen la norda flanko de la klifo. Tiun ĉi oni ĝenerale ne konas ĉar ĉiuj turistoj sin turnas al la suda flanko ! Tion ni tuj faros :


  
      Pli densa estis la nebulo tiuflanke. Tamen ĉiu en la mondo kiu iun tagon tralegis libron pri la francaj rimarkindaĵoj tuj kapablas rekoni tiujn memorindajn arkon kaj "kudrilon", ĉu vere ?


    
      Antaŭenirante pli proksime de tiu suda klifo, malaperas la "kudrilo". Kutime, kiam oni vizitadas tiun lokon, nepre oni surgrimpas sur la klifon por de supre malkovri la arkon kaj la "kudrilon". Ĉi-foje pro ne taŭgaj veterkondiĉoj, ni rezignis kaj revenis pli frue ol antaŭvidite. Ni pravis kaj dume pli densiĝis la nebulo !