mardi 20 décembre 2016

Franca ĉampionkonkurso (fino)

      
      Post la libera danco por virinoj, la spektaklo daŭris per la libera danco por paro. Evidentiĝas ke tiuj paroj estis pli aĝaj ol tiuj kiujn ni vidis komence de la posttagmezo. Precipe la viroj estis pli virecaj.



      La pli malfacilaj figuroj prezentitaj de tiu paro signifas, ke la paro estas pli sperta ol la pli junaj. Cetere ili ne konkursis en la sama kategorio. Por sukcesi porti sian partnerinon necesas al la viro ne nur forton sed ankaŭ grandan lertecon dum al la virino necesas havi grandan fidon pri la kapabloj de sia partnero!



    Inter la malfacilaj figuroj la paroj faris elegantajn glitaĵojn, same kiel la pli junaj. Eble iom pli rapide? Mi ne certas.


     
      Jen la lasta paro de la konkurso. Kvankam la virino falis, same kiel la pli junaj kiam ŝi saltis kaj turniĝis, tiu paro akiris la plej grandan nombron da poentoj kaj iĝis ĉampiono de sia kategorio.


    
     Aparte plaĉis al la publiko sed ankaŭ sendube al la ĵurianoj tiu figuro! La viro portis sian partnerinon en tiu senmova pozicio dum tre longa glitmovo laŭ preskaŭ la tutan longecon de la glitejo, sub la fervoraj aplaŭdoj de la ĉeestantaro.



        La sekva konkurso estis koregrafio por grupo pli malpli granda. Kompare kun la paroj ĵus viditaj, la glitmovoj kaj la figuroj faritaj de tiuj virinoj estis multe malpli lertaj, do malpli alogaj (por ni!).



         Pro tio ni vidis nur tri grupojn kaj ni foriris. La ĉi-supra foto montras la finan figuron de la dua grupo en kiu unu viro dancis.
      Ni pasigis tre agrablajn momentojn vidante sporton pri kiu ni neniam interesiĝis. Loĝi en granda urbo prezentas tiajn avantaĝojn!



dimanche 18 décembre 2016

Franca ĉampionkonkurso (1)



     
     Hieraŭ okazis en nia urbo la franca ĉampionkonkurso pri glitkurado por la junaj sportistoj. La glitejo de Caen staras tre proksime de nia loĝejo, pro tio ni facile sciis la programon kiu daŭris tri tagoj. 



     Inter tiuj glitkurantoj kies nomo estas "elito", kelkaj verŝajne iĝos oficialaj delegitoj de Francio dum la internaciaj konkursoj.



     Ni elektis la programon de la dua tago. Kiam ni alvenis sur la glitejo dancis pluraj paroj samtempe, tre mallonge. Post du aŭ tri minutoj ili haltis kaj revenis al la trejnisto kiu klarigis kiel korekti aŭ plibonigi movon.                                                                                             



     Poste oni prezentis demonstron pri "short track". Tio ne estas danco, nek belaj artistaj movoj! Le celo estas gliti kiel eble plej rapide, ĉu individue, ĉu skipe ĉirkaŭ la glitejo.



      Jen starto de tri tre junaj "tracker". Ili unue kuras por akiri pli grandan rapidecon antaŭ gliti.



     Mikrofone, virino klarigis al la publiko la regulojn de tiu malbone konata sporto. Ni lernis multe! Ekzemple, se la glitkurantoj estas sur falditaj kruroj kaj kun la manoj malantaŭ la dorso, tio estas por gajni rapidecon dank'al pli aerodinamika pozicio. Evidente!



       Jen la konkurso "libera danco" por virinoj. Estis tre malfacile foti la belajn movojn sur glacio ĉar ofte la dancistinoj glitis tro rapide por mia fotilo kiu ne estas farita por sportaj okazaĵoj!






   
     Tamen mi sukcesis konservi kelkajn el la multaj fotoj faritaj. Tre eleganta pozicio, ĉu ne?





     
     Ankaŭ tiu juna persono faris belan movon ... bedaŭrinde tuj poste ŝi saltis, turnis sur si mem kaj falis.





  
      Tiu ĉi ne ploras pro fuŝaj movoj aŭ faloj sur la glacio. Ne, ŝi koncentriĝas antaŭ la komenco de la akompananta muziko. Ankaŭ ŝi falis post salto. Fakte nur la venkistino de la konkurso sukcesis plurfoje salt- turniĝi sen fali.



jeudi 8 décembre 2016

Belan spektaklon





    
      Nuntempe en Normandio, male la kutimo tiuepoke, la vetero estas rimarkinde seka kaj iom malvarma.





     
    Tial de pluraj tagoj mi spektas belajn sunleviĝojn. La beleco de la spektaklo dependas de la horo kiam mi ellitiĝas.





      
     Ĉi-matene mi ellitiĝis sufiĉe frue por ĝui belan spektaklon kaj tuj prenis mian fotilon.





       
     Sidanta antaŭ la fenestro, mi fotis sen fari alion ĉar tre rapide ŝanĝas la aspekton de la ĉielo.




   
  
        Mia edzino kiu kutime ellitiĝas pli malfrue ol mi vidis nenion el tiu spektaklo. Ŝi nur vidis la faritajn fotojn kiuj montras nur etan parton de la vasta ruĝa ĉielo.

jeudi 24 novembre 2016

La eta haveno Barfleur


     Pasintan semajnfinon ni iris en la apudan departamenton kies nomo estas Manche (esperante Maniko). Ni elektis restadi en la malgranda haveno Barfleur.

     
      La vetero ne estis tre bela ĉar pluvis dum nia vojaĝo al Barfleur sed bonŝance la pluvo ĉesis antaŭ nia alveno. Tial antaŭ iri al la gastejo, ni dum mallonga tempo promenis sur la kajo de la haveno.

     
      Same kiel en ĉiuj havenoj de la normandia marbordo, la ŝipoj estas ekipitaj por la fîŝkaptado de jakoba pekteno. Pro la malbonaj veterkondiĉoj kaj la tempesta prognozo la ŝipoj saĝe restadis en la haveno.


   



         Nokte la vento forte blovis kaj dimanĉan matenon ĉiuj ŝipoj ne eliris el la haveno. Tio permesis al mi fari belan foton!
 

     
       Ni veturis al najbara plaĝo de eta vilaĝo. La nigraj nuboj rapide kuris tra la ĉielo minacante nin.


        
      Pli kaj pli nigriĝis la ĉielo sed tamen ne pluvis sur la loko mem kie ni promenis.


      
     Ni alproksimiĝis de la fama lumturo de Gatteville dum la vento pli fortiĝis, forpuŝante la danĝerajn nigrajn nubojn.


      Ni iris ĝis la piedo de la lumturo sed ne havis kuraĝon viziti ĝin pro la ŝildo sur kiu ni legis : 365 ŝtupoj por atingi la pinton.
   La virino kiu vendis la biletojn informis la vizitantojn tiamaniere: "Rapidu se vi seziras viziti la lumturon ĉar se la vento blovas pli forte ol 50km/h la vizito estos malpermesata."

dimanche 20 novembre 2016

Sporta manifestacio

     
     Pasintan merkredon, mi pasigis tre agrablan postagmezon. Okazis sur la najbara hipodromo granda evento koncerne la lernantojn de nia departamento Calvados (Kalvadoso). Kiam mi alvenis, la tribuno estis jam plenplena de infanoj.


      
     Pli ol 5000 infanoj el mi ne scias kiom da elementaj lernejoj, mezlernejoj kaj liceoj, venis en Caen por partopreni en la programitaj kurkonkursoj. Entute naŭ kuroj por naŭ kategorioj, laŭ la sekso kaj la aĝo de la infanoj.
    
      Rimarkinte la amason da infanoj en la tribuno, mi elektis restadi ĉe la bordo de la kurejo, proksime de la startlinio. La pli junaj el la partoprenantoj kuris la unuaj. Jen ĉi-supre la starto de la knabinoj.

      
     Tuj post la starto bone videblas la intencoj de la plimulto de la knabinoj. Ili tre rapide provis trovi favoran lokon ĉe la kapo de la granda kurantaro.

   
      Aliaj, (mi tre facile rimarkis ilin) de la komenco kuris sen intenci fari grandajn strebojn. Ili kuris ĉar oni petis de ili, ke ili kuru por la bonfamo de sia lernejo, fina punkto!


  
       Ĉi-foje mi fotis la starton de la pli junaj knaboj. Same kiel la knabinoj, tiuj kiuj intencis gajni bonan lokon, de la komenco rapide lokiĝis ĉe la kapo de la grupo.



                             Vidu la belan decidon de tiuj junaj sportistoj!



      Post tri aŭ kvar startoj ekpluvis. Tiam mi revenis al la tribuno kie mi trovis agrablan lokon por vidi la finon de la kuroj kaj esti ŝirmita de la pluvo. De tie mi havis pli vastan vidon kaj samtempe, inter miaj najbaraj adoleskantoj, mi ĝuis la etoson de tiuj sportaj manifestacioj.



      Precize antaŭ la mezo de la tibuno staris la linio de la alvenejo, sub la arko el plasto.



     Kiam la pluvo momente ĉesis, mi forlasis mian ŝirmilon kaj revenis ĉe la bordo de la kurejo ĝustatempe por la starto de la pli aĝaj knaboj. Tiam, mi bonŝance estis preta por foti la starton. Bedaŭrinde denove pluvis kaj rezignanta atendi la starton de la pli aĝaj knabinoj, mi revenis hejmen.


mardi 15 novembre 2016

Lastaj mildaj tagoj





    
     Fine de oktobro kaj komence de novembro la vetero restis sufiĉe milda. Tiam la lernantoj havis feriojn kaj samtempe multaj gepatroj feriis por akompani siajn infanojn.






     Pro tio sur la normandaj plaĝoj alvenis turistoj, ĉu por pluraj sinsekvaj tagoj, ĉu nur por unu tago kiam ili loĝas ne malproksime. 
 




     
      Tiun tagon, sur la plaĝo de Colleville-Montgomery kie ni de tempo al tempo ŝatas reveni kaj promenadi, la suno sukcesis pli malpli revarmigi la korpojn.




    
     Tamen la vento kiu blovis el la nordo devigis multajn personojn esti komforte vestitaj. Precipe ĉiuj kiuj ne marŝadis sur la sablo kaj restadis nur por admiri la pejzaĝon.





    
    Ankaŭ sur la digo kiu superas la plaĝon multaj benkoj estis okupitaj de homoj bone vestitaj.






       Aliaj malpli timemaj ne hezitis tagmanĝi sur la sablo. Aperas ke ili kunportis ĉion por senĝene pikniki en agrabla medio.
 




     
      Dume infanoj, kiuj neniam kapablas restadi trankvile sen moviĝi, faris same kiel ĉiuj infanoj sur sablaplaĝo: ili fosas kanalojn, konstruas baraĝojn sen atenti pri la malvarmeco de la akvo.





  
      Aliaj infanoj, ne konstruemaj, ne kuraĝaj por en la akvo padeli aŭ tutsimple kiuj ne havas patran permeson malpurigi aŭ malsekigi siajn vestaĵojn havas alian okupon.



      Flugigi sian kajton estas unu el la aliaj ŝatokupoj de la infanoj sur plaĝo. Ili havas pli grandan ŝancon ol tiuj, kiuj ne rajtas padeli en la marĉetoj, ne rajtas kuri sur la sablo, eĉ ne rajtas promenadi sen havi sian manon en la mano de la patro aŭ de la patrino. 
    Bedaŭrinde ni ofte vidas tiajn malfeliĉajn infanojn kaj terurajn gepatrojn!