Mi petas vian pardonon se malfruas la sekvo de nia promenado. Aliaj aferoj petis de mi pli da tempo ol necese. Do, jen la promenadsekvo.
Je la komenco la pado laŭiras la hipodromon kiu situas iom pli alte ol la herboj. Tiuj herboj ne estas tranĉitaj por ke la birdoj kaj aliaj bestoj trovu rifuĝejojn.
Tiun ĉi tagon ne okazis konkurso, la kurejo estis senhoma. Sur muro de la hopodromo ni vidis, ke la venonta kunveno okazos la 2an de novembro. Se la vetero taŭgas, eble mi iom rigardos troti la ĉevalojn.
Ni ankoraŭ marŝas sur la pado apud la kurejo.
Dek minutoj post la foriro el la avenuo del' hipodromo, ni alvenas je la komenco de la veraj itineroj.
La ŝildoj tre precize informas la homojn. Ne ĉiuj rajtas uzi la verdan vojon, nur la piedirantoj kaj la biciklantoj.
Dank'al tiu mapo ĉiu povas elekti sian itineron laŭ la tempo disponebla kaj la longeco.
Kiam oni marŝadas ĉiam troveblas informoj pri la itinero kiam pluraj direktoj sin prezentas.
Tre proksime de la komenco de la verda vojo la pado laŭiras la riveron Orne (Orn') kiu transiras la urbon kaj atingas la maron post dekkvin pliaj kilometroj.
La rivero estas tre kvieta ĉar baraĝo malpermesas ke ĝi iru rapide ĝis la maro. Ankaŭ la akvo estas necesa por la haveno de velŝipoj en la centra urbo.
Tre bela kaj kvieta pejzaĝo, ĉu ne?
Nia pado, por mallonga parto malpermesita al biciklantoj, iras inter la rivero kaj la ŝoseo.
Ĝi nun kuras sub la fervojo.
Post la fervojo daŭrigas sian itineron la pado kun la kaŝita rivero maldekstre.
Dekstre, granda spaco kun arboj el diversaj specoj.
Ni sekvu la promenantojn sur tiu ĉi tre agrabla pado, ĝis la sekvanta raporto, post (eble) kelkaj tagoj.
Post tiu eta ponto ni malkovros alian pejzaĵon.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire