Post unu semajno kaj post senpluvaj tagoj, la rivero Adur retiriĝis en sia lito. Tamen ĝi ankoraŭ restas iom pli alta ol normale. Mi fotis ĝin el la sama loko kie mi jam fotis antaŭe por vidigi vin la diferencon.
Retiriĝante la rapida fluo lasis branĉojn kaj arboj kontraŭ la pilieroj de la pontoj. Tiu estas nova moderna ponto por piedirantoj kaj biciklistoj. Ankaŭ videblas la foton kiun mi faris el la sama loko antaŭ unu semajno.
Tiu ĉi estas malnova ponto kun pli dikaj kaj larĝaj pilieroj kie pli facile arboj kaj branĉoj amasiĝis. Sur ĝi nur kuras la trajnoj. Alian saman ponton uzas la aŭtoj sed mi ne fotis ĝin.
Laŭ mia supozo la alteco de la akvo super tiuj kampoj estas pli ol unu metro. Ĉar tio ne estas lago ! Estas nur inundita kampo kie kutime restas bovinoj. Mi opinias ke tiuj bestoj longtempe atendos antaŭ reveni tien. Ĉu ili havos sufiĉe da fojno ĝis ili povos manĝi la novan herbon ?
Daŭrigante nian promenadon ni esperis reveni al kampadejo farante grandan rondiron. Bedaŭrinde la strateto ankoraŭ ne liberiĝis je akvo. Gigi perplekse rigardis pensante "Se almenaŭ mi kapablus marŝi sur la akvo kiel Jesuo !"
Tiu biciklanto ne estas Jesuo ! Ni parolis kun li kiam li atingis la senakvan ŝoseon. Li provis, kaj sukcesis transiri la tutan inunditan vojon kaj diris: "Nun mi havas tre puran biciklon !" Kaj mi aldonis: "Ankaŭ viaj piedoj kaj pantalono estas pli puraj !" Ni kune ridis.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire