Malfacila pado

Ni estas iom senesperaj pro la vetero kiu tiu jare ne sukcesas fariĝi bela vetero !        Post mia lasta mesaĝo, ni ankoraŭfoje provis marŝadi sed ne tro malproksime de la loĝaŭto. Tiamaniere se subite nigraj nuboj alproksimiĝus ni kapablus rapide, aŭ sufiĉe rapide, reveni al la loĝaŭto por ŝirmi nin.            La elektita promenado estis super la lago de Mont Cenis. Tiun vojon ni neniam sekvis ĉar ŝajnis al mi ke ĝi ne estas sekura kiam ĝi malaperas el nia vido. Tamen ĉar jam de longe Gigi deziris provi tiun novan itineron, mi konsentis.        Je la komenco la marŝado estis facila (estas la sama pado kiel la promenado de marmotoj). Kiam ni iris maldekstren la pado restis larĝa sed la deklivo estis pli kruta.            Meze de tiu pado Gigi vidis du-tri malgrandajn edelvejsojn. Tuj poste ni vidis aliajn pli belajn kaj grandajn bukedojn, kaj ankoraŭ aliajn kaj aliajn sur la pado mem kaj sur la flankoj. Sed irante plu ni ne plu trovis aliajn.           Iom post iom ni supergrimpis, facile sur la larĝa pado ĝis … Subite malaperis la pado. Ni ne vidis kien ĝi daŭris. Mi trovis  etan etan padon sur kiu mi povis almeti nur unu piedon. Iom hezitema, Gigi sekvis min … sed malpli ol eble dudek metrojn mi pensis , ke tia mallarĝa pado flanke de kruta deklivo estas tro danĝera. Ni revenis sur la larĝa kaj sekura vojo, ni trovis komfortan lokon por tagmanĝi admirante la pejzaĝon.           Ni trankvile revenis al la loĝaŭto komence de la posttagmezo kaj en la apartamenton. Post malpli ol unu horo fulmotondro aŭdiĝis plurfoje kaj iom poste ekpluvis.