Post la spontanaj homamasiĝoj de simplaj civitanoj, precipe la lernejanoj, kiuj okazis merkredon kaj ĵaŭdon post la murdoj en la lokoj de "Charlie Hebdo", estis decidita de multaj organizaĵoj kaj asocioj grandaj popolamasoj, ĉie kie tio estos ebla. La sabato unue estis elektita.
Sed vendrede alia dramo okazis en pariza supermerkato precipe vizitata de judoj. Denove kvar senkulpaj personoj estis murditaj de unu ĝidaisto. Persekutitaj de la specialaj policanoj kaj ĝendarmoj, la du teroristoj de "Charlie Hebdo" eliris el la deponejo kie ili sin kaŝis pafante sur la armeaj fortoj.. Ili tuj estis faligitaj. Kvazaŭ samtempe la aliaj policanoj eksplodigis la pordon de la supermerkato, mortigis la teroriston kaj bedaŭrinde trovis ene kvar kadavroj. Tiuj estis mortigitaj kiam la teroristo eniris en la supermerkaton.
Pligrandiĝis la emocio, samtempe indigno kaj kolerego de multaj homoj. Oni tuj antaŭsentis ke pli bone estus organizi silentan marŝadon dimanĉon anstataŭ sabaton, pro sekureco kaj certeco de pli nombra ĉeesto. Pri tio konsentis la plimulto de la organizaĵoj kaj asocioj. Tamen la sabataj homamasiĝoj ofte estis konservitaj. En Caen okazis du homamasiĝojn, sabate kaj dimanĉe.
Ni elektis partopreni en la dimanĉa popolamaso. Ni frue foriris el Colleville por parkadi iom fore de la placo de la Respubliko kie ĉiuj devis kuniĝi. Jam multaj homoj pace kaj silente atendis dum alvenis la aliaj el ĉiuj stratoj. Impresis nin la silento de tiom granda homamaso, sen politikaj sloganoj kaj krioj kiuj kutime akompanas tiaj homamasoj.
La klarigo de tia konduto simplas. Kutime homoj manifestacias kontraŭ io kiu malplaĉas, ĉu al la studantoj, ĉu al la instruistoj, ĉu al la laboristoj, ĉu al la konservatuloj, ĉu al la maldrekstruloj (plejofte tiuj!) ... Ĉi-foje la homoj volis kuniĝi POR defendi la liberecon de la ĵurnalistaro kaj pli ĝenerale ĉiujn liberecojn, POR postuli la toleremon inter la homoj, POR kondolenci la familiojn kaj geamikojn de la senkulpaj viktimoj, POR montri al ĉiuj fanatikuloj ke oni ne timas.
Je la 15a, normale devis komenci la marŝadon tra la urbo por fine atingi la urbodomon de Caen. Post duon horo, ankoraŭ neniu moviĝis kaj pli kaj pli iĝis kompakta la homamaso. Dume de tempo al tempo oni aŭdis krii el unu aŭ alia flanko de la placo "Je suis Charlie" (Mi estas Ŝarli) kaj tuj sekvis la aplaŭdoj. Alifoje iu nur kriis la vorton "Charlie" sekvata de tri aplaŭdoj, kaj denove "Charlie" tak-tak-tak, "Charlie" tak-tak-tak ...
Partoprenis en tiu impresa popolamaso multaj familioj kun infanoj. En ĉiuj lernejoj de nia lando post klarigo de la kialo al ĉiuj, lernejanoj kaj instruistoj observis unu minuton da silenco. Pro tio mi vidis multajn infanojn portante la panelon "Je suis Charlie".
"Ni estas Charlie"
Finfine post longa atendo la manifestaciantoj tre tre malrapide komencis paŝi. Tiam la homamaso estis tre densa. Kvankam mi antaŭe partoprenis en multaj manifestacioj, mi neniam vidis tiel densegan homamasiĝon ! Longe, longe, per etaj paŝoj ni iom post iom eliris el la placo de la Respubliko.
Dum la marŝado, mi rimarkis kaj fotis kelkajn afiŝetojn. "Je suis Charlie" skribita en diversaj lingvoj aperis multfoje inter la simplaj "Je suis Charlie".
Ankaŭ aliaj sloganoj estis videblaj sur kiuj oni ankaŭ kune homaĝis ĵurnalistojn, policanojn, islamanojn kaj judojn, ĉiujn viktimojn de la frenezo de fanatikuloj.
Bonŝance sunis la tutan posttagmezon por bona plenumo de la manifestacio. Laŭdire 33 000 homoj kuniĝis en Caen. Neniam oni kalkulis tiom da homoj en nia mezgranda urbo.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire