KIAL ?

                  Mi daŭrigas mian pripenson pri la ĵus pasintaj atencoj en Parizo.

       Ĉi-foje temas nek pri "kontraŭdiaj" desegnistoj (tiuj de Charlie Hebdo), nek pri "malfidelaj" Judoj (klientoj de la hiperkoŝera magazeno en Vincennes). La viktimoj estas "senkulpaj Francoj" se mi rediras la bedaŭrindajn vortojn de politikistoj kaj ĵurnalistoj (ĉu la unuaj mortintoj estis malpli "senkulpaj" ol la duaj ?).
       La januaraj atencoj en Parizo ne estis simpla krampo sed, ve, nur la komenco de nova tragika rakonto. Aliaj atencoj okazis poste, en Bejruto, en Egiptio kun la eksplodo de rusa aviadilo kaj laste en Bamako... sen kalkuli la tranĉitajn kapojn de eksterlandaj homoj, en Sirio aŭ Irako.
       Nova sento naskiĝis en Francio post la 13an de novembro : ĉiu franca civitano estas potenciala celo.
                              SED   KIAL ?

       Ĉu ĉar la teroristoj estis tre desapontitaj post la unuaj atencoj en januaro ?  Ĉu ĉar ne plaĉis al la murdistoj la milionoj da blankuloj, nigruloj, kristanoj, islamanoj aŭ ateistoj kiuj kuniĝis en multaj urboj la 11an de januaro 2015 ? Anstataŭ bruligi moskeojn, anstataŭ preni sian pafilon por sin mortigi unu la alian, milionoj da simplaj civitanoj pace kaj silente malsupreniris sur la stratojn por heroldi sian amligitecon al fundamentaj valoroj de nia lando : demokratio, libera esprimado, laikeco, malkonsento pri violento ... ĉion, kion abomenas la teruristoj.

       Kaj kion celas tiuj fanatikuloj ?

       Kion la ĉefteruristoj esperis ? Verŝajne raciajn ribelojn, punajn ekspediciojn, masakri tutajn kvartalojn per fero kaj sango, kaj precipe instigi mortigajn alfrontiĝojn inter komunumoj. Tio ne okazis !

       Post la ĵus pasinta buŝado, la ĝidaistoj ankoraŭ atendas la samajn espereblajn rezultojn  kaj pli kaj pli devas grandiĝi ilia senpacienco se konsidere la altan gradon de la murdadoj. Bedaŭrinde por ili (kaj verŝajne bedaŭrinde por la venontaj viktimoj !) la reago de la franca loĝantaro ne estas la atendata reago !!!                 Ordinaraj loĝantoj ne vidas siajn najbarojn kiel sovaĝajn bestaĉojn, eĉ se ili estas islamanoj ! Krom la nunaj tro nombraj ekstremdekstruloj, la saĝaj homoj rifuzas agnoski ke islamano nepre signifas teroristo.
       Verŝajne okazos aliaj atencoj, ĉu denove en Parizo ? En alia granda urbo ? En Bruselo aŭ Berlino ? En tute neatendita loko ? Tio ŝajnas neevitebla, bedaŭrinde.

    Tamen la barbaroj ne devas kredi, ke ili venkos ! Ĉar la plej ofte aŭditaj vortoj, ĉie estas la samaj :

    "Ni daŭrigos nian vivon same kiel antaŭe!"

    "Daŭre ni iros kinejon, teatron, koncerton!"

    "Daŭre ni trinkos ĉe teraso de trinkejoj!"

    "Daŭre ni manĝos ĉe restoracioj!"
    ...

     Fine mi tuj ĉesos mian cerbumadon konkludante kun desegno de Coco (Koko),     desegnistino de Charlie Hebdo :      Ili havas armilojn

                                                         Oni fektedas ilin,

                                                         oni havas ĉampanon !  

 

 

Ili estas ...

      La morgaŭon de la atencoj en Parizo, mi skribis : "Kiuj estas tiuj homoj ?" Mi aŭskultis tiujn kiuj de longe studis, analizis, enketis pri, intervjuis islamanojn, ĉu moderulojn, ĉu ekstremistojn, eĉ ĝidaistojn. Ankaŭ mi legis artikolojn de specialistoj, psikologoj, serĉistoj... Ĉiuj kiuj jam faris longan laboron kaj pro tio rajtas esprimi koheran vidpunkton.

    Aspektas, ke mi hodiaŭ iom, nur iom, pli klare komprenas kiuj estas tiuj teruristoj kaj kiaj ili iĝis tiaj :

  - krom la ĉefoj kaj la idelogoj, ili majoritate aĝas inter 20 kaj 30 jaroj
  - ĉiuj ne estas arabdevenaj islamanoj, multaj el ili estis kristanoj kiuj poste konvertiĝis
  - ĉiuj ne estas stultaj homoj sen edukado, sen io ajn pripenso, tute nekapablaj kompreni tion kion oni volas, ke ili faru : mortigi  - la neislamanojn 

                              - la "malbonajn" islamanojn

                              - la nekredantojn kaj senkredulojn

  - al ĉiuj oni kredigis, ke la okcidentaj moroj malpurigis la homaron, ke pro tio ilia devo estas detrui tiun civilizacion profite de pura islama mondo.

   Sed ŝajnas, ke ĉiuj pro diversaj kialoj estis antaŭ ĉio dezirantaj militi kontraŭ si mem (lerneja fiasko, senlaboreco, familia malakcepto aŭ familiaj problemoj, kondamnoj por pli malpli gravaj deliktoj ...)

   Fuĝi for de sia lando, eskapi el sia familio por integri radikalan movadon aperas kiel oportunan ŝancon por iĝi alia persono, valora militisto aŭ, kial ne, martiro je la nomo de Alaho.

                             La Efel Turo kaj Respubliko (Marianne) ploras la mortintojn

Kian ŝokon !!!

  Sabaton, la 14an de novembro 2015               

                                                         KIAN ŜOKON !!!

   Kiam apenaŭ ellitiĝinta mi aŭdis tion kion diris la ĵurnalisto, mi ne tuj komprenis pri kio temis !!! Nur kiam iom post detaloj alvenis, mi fine komprenis, ke tiuj gravegaj raportoj rilatis kun neimagebla scenaro. Ne temis pri fikcio, bedaŭrinde temis pri terura realeco.
   Hieraŭ vespere, ne malpli ol ses atencoj okazis en Parizo unu post la alia en ses malsamaj lokoj. Kiam mi estas skribanta tiun tekston oni jam kalkulas 128 mortintojn, pli ol 90 personojn tre grave vunditajn kaj pli ol 200 aliajn malpli grave vunditajn.

    Kiuj estas tiuj homoj ? Ĉu ili estas homoj ? Barbaroj, certe ! Ĝidaistoj eĉ ne similas al bestoj ĉar bestoj mortigas nur por manĝi, por postvivi, sed neniam por detrui aliaspecajn bestojn !
    Kion ili celas ? Malaperigi civilizacion kies vivoprincipoj ne plaĉas al ili ? Gajni sian lokon en iu paradizo kie, laŭpropagande atendas ilin mi ne scias kiom da virgulinoj ? Starigi en Francio homojn kontraŭ homojn, kristanojn aŭ nereligiuloj kontraŭ islamanojn kun fina celo instigi veran intercivitanan militon ?
    Ili tute eraras !  Certe hodiaŭ ili eble kredas, ke ili sukcesis. La franca popolo suferas kaj ploras. Sed jam reagoj estas aŭdeblaj, ne nur de la oficialaj instancoj:
   " Ni ne lasos tiujn barbarojn detrui niajn valorojn!"   " Ni ne devas timi, ni devas daŭre vivi laŭ niaj valoroj kaj principoj!"   " Ni neniam permesos, ke fanatikuloj diktu niajn vivmanierojn! "
    Francio ricevis larĝan internacian subtenon kaj promesojn por tre severa lukto kontraŭ terorismo.
    Ni mem jam ricevis kondolencojn el pluraj geamikoj kiuj sentas sin ŝokitaj, indignigaj kaj profunde malfeliĉaj. Gigi kaj mi dankas ĉiujn kiuj sendis tiajn kuraĝigajn mesaĝojn.

     Fartu bone kaj pace

Ĉevala kurkonkurso

      Antaŭ kelkaj tagoj mi promenadis proksime de nia loĝejo en granda verda spaco kies loka nomo estas "La Prairie" (la Herbejo). Ĝi konsistas el du ĉefaj partoj : la sovaĝa kaj la hipodromo de Caen.

   Alveninte surloke mi vidis traktoron sur la hipodromo. Ĝi tiris ilon kutime uzata sur la freŝplugitaj kampoj. Videble ĝi estis preparanta la ĉevaldromon por venonta kurkonkurso.

Fakte, post mallonga tempo, alvenis sur la dromon la unuaj ĉevaloj kun siaj gvidantoj sidantaj sur speco de ĉareto kies nomo estas sulkio. Nomo de tiu kiu gvidas la ĉevalon estas sulkirajdisto.

    Dume dua traktoro aperis sur la dromo por platigi la grundon kaj forviŝi la diversajn spurojn faritaj de la ĉevaloj kaj radoj de la sulkioj dum la antaŭa kurado.

    Mi trovis oportunan lokon tuj malantaŭ la bariloj kiu ĉirkaŭas la dromon. Tie mi povis facile foti la ĉevalojn kiuj trotis pli malpli rapide antaŭ la starto de la kurkonkurso.

     Mi longtempe admiris la belajn ĉevalojn kiuj kuris antaŭ mi. Kiam voĉo en laŭtparolilo alvokis la sulkirajdistojn, ili ĉiuj venigis la ĉevalojn  al la startpunkto, bedaŭrinde tro malproksime de la loko kie mi restadis.

   Post du malbonaj startoj pri kiuj mi ne kapablas paroli, la dudek konkurantoj ekkuris. Ili unue iris ĝis la pli malproksima ĝirejo antaŭ reveni ĉe mia flanko. Mi estis preta por foti.

    Tiu dua foto estas pli bona ol la unua. Laŭ tiu foto oni  supozas, ke ĉu la ruĝa sulkirajdisto, ĉu la flava povos gajni la kurkonkurson... 

    ... Krom se la verda aŭ la blanka havas energion por pli rapide troti kaj preterpasi la aliajn ... La rezulton mi ne sciis ĉar la fina linio  estis tro malproksime. Tio ne gravas por mi ĉar mi pasigis interesan momenton observante ion tute nekonata. 

      Mi provos reveni alian fojon.