Io tre surprizis min de kiam ni venis loĝi en Caen kaj daŭre surprizas min. Mi, kiu longe trankvile vivis en vilaĝo kaj imagis la ŝanĝon malfacilan en tia tute malsimila medio ... mi malkovris, ke mi ŝatas promenadi en la urbo !
Ĝis antaŭnelonge mi venis en tiun urbon nur kiam bezonis viziti specialan fakulon, aĉeti vestaĵojn aŭ ŝuojn, rezervi trajnbiletojn ... Ĉiam la ĉeesto en ĝi estis rezulto de io necesa, pli malofte temis pri plezuro krom de tempo al tempo por spekti teatraĵon aŭ aŭskulti koncerton en la konservatorio.
Kaj nun ... kiam la vetero taŭgas mi kapablas eliri el mia loĝejo por sencele promenadi en la cento de Caen. Mi kiu kvazaŭ neniam rigardis, aŭ malatente rigardis la montrofenestrojn de la magazenoj krom kiam mi serĉis ion por aĉeti, mi haltas nun antaŭ la samajn montrofenestrojn kiujn mi rifuzis rigardi antaŭe !
Mi eĉ tre surprizis min kiam mi eniris en librovendejon nur por rigardi kion oni proponas al la legantaro. Vere io ŝanĝis en mia konduto sed kial ?
Mi pensas, ke mi precipe ŝatas la etoson de la urbo. Caen de longe estas universitata urbo. Ĉiutage videblas ie ajn kaj iam ajn multajn gejunulojn. Ili ĝenerale estas ridemaj kiam ili grupe marŝas aŭ trinkas ĉe la teraso de kafejoj.
Apenaŭ elirinte el nia domego mi renkontas homojn, gejunulojn aŭ ne. En nia eksa vilaĝo, mi povis iri aĉeti panon aŭ viandon sen renkonti iun, nek irante nek reirante ! Kian ŝanĝon kun la antaŭa vivo !
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire