Hazarde mi trovis belan legendon koncerne tiun floron.
Iun nokton, en stalo de la vilaĝo Betlehemo, naskiĝis Jesuo. Tiam la bela Stelo de Paŝtisto gvidis la Tri Reĝojn ĝis la Diinfano por festi ties alvenon.
Poste, tiu ege luma stelo ne pôvis reveni en la ĉielon kun la ordinaraj steloj ĉar la homoj povus kredi je la nasko de nova Mesio! Tiam la tro bela stelo serĉis idealan rifuĝejon sur nia planedo.
Ĝi superflugis oceanojn, dezertojn, ebenaĵojn... Iun printempan vesperon, ĝi alvenis super niajn montojn. Kion vidis la stelo? Altajn krutajn kulminojn, mallarĝajn kaj verdiĝantajn valojn, serpentumantajn rojojn meze de riĉaj paŝtejoj. Kaj ankaŭ homojn, modestajn kaj respektindajn.
Jen la serĉata juvejujo!
La dika stelo partiĝis en miloj kaj miloj da etaj steloj kiuj delikate surflugis sur niajn belajn kaj kvietajn montojn. Por sin protekti kontraŭ malvarmo, tiuj steletoj ornamiĝis per dika silka lanugo.
La morgaŭan matenon, paŝtistoj kaj ĉasistoj malkovris tiujn miraklajn florojn dumnokte aperintajn.
Ili nomis ilin "edelvejso", la Stelo el Arĝento.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire