Pasintan sabaton la grizaj nuboj forlasis nian valon. Ni tuj kaptis la okazon, preparis nian dorsosakon kun kelkaj manĝaĵoj kaj sufiĉe frue, ni veturis al montopasejo Monto Ceniso. Tamen ni ne forgesis aldoni niajn pluvmantelojn ĉar la prognozoj pri la vetero ne estis favoraj ĝis la fino de la tago.
Survoje ni plezure rimarkis ke malmultaj aŭtoj kaj motorcikloj veturis al la montopasejo. La biciklantoj estis la plej nombraj. Tiuj tute ne ĝenas nin !
Ĉar ni ne multe marŝis de post nia alveno, ni elektis facilan promenadon sen krudaj deklivoj. Komence la ĉielo estis preskaŭ sennuba sed tio ne longe daŭris. Ĉe la itala flanko aperis la unuaj nuboj kiuj pli kaj pli invadis nian ĉielon. Ankaŭ la vento devigis nin surmeti pli varman veston.
Ni estis kvazaŭ solaj sur la elektita padoje pli ol 2000 metroj alte. La unuaj turistoj ankoraŭ ne alvenis ĉar la lernejaj ferioj ekkomencis nur antaŭ du tagoj. Eĉ la bovinoj kiuj kutime paŝtiĝas tie ankaŭ ne somerferiadas ! Ni nur renkontis scivolemajn marmotojn, sed ne tre proksimaj.
Kiam la vento fariĝis tro forta, ni revenis kaj serĉis lokon por manĝi. Ni trovis lokon preskaŭ sen vento, piede de malgranda monteto.
Kiel kutime ni fotis la belajn florojn, kiujn ni jam multfoje fotis ! Ni ne kapablas fari alimaniere sed eble la legantoj de tiu blogo ne plendos !
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire