Pasintan semajnon, kiel antaŭvidite, ni vojaĝis al Germanio. Ni foriris lundon, la 2an de majo kaj revenis hejmen la 9an. Ĉar la distanco de Caen al la germana vilaĝo estas tre longa (1 000 kilometrojn) ni tranoktis survoje, apud Metz.
La ĝemelata urbeto de la vilaĝo Colleville-Montgomery, kie ni loĝis dum 19 jaroj, nomiĝas Kleinrinderfeld. Ni atingis ĝin mardon posttagmeze. Akceptis kaj gastigis nin germana paro kiu unuafoje vizitis nin en Francio en 2001.
Merkredon, la 4an de majo, nia amiko Hans Karl proponis vizitadon en bela urbeto proksime de Kleinrinderfeld. Ĉiuj fotoj kiuj akompanas la raporton temas pri tiu urbeto, Wertheim.
En la centro de la urbeto multaj pluretaĝaj domoj tre belaspektas. Ili estas tre puraj, kun bele farbitaj trabarmuroj el ligno.
En Germanio ni jam rimarkis la grandecon de la domoj. Ne nur en la urboj sed ankaŭ en ĉiuj kamparaj vilaĝoj. Plejoftas la kvaretaĝaj domoj (kvinetaĝaj por Japanoj). Male, dometoj ne videblas.
La plej maldikaj domoj estas nur malpli larĝaj ol la aliaj sed same altaj kiel la pli dikaj. Promenante en la urbo, vidante tiujn enormajn domojn videblas, ke la vivnivelo de Germanoj pli altas ol en aliaj landoj, inkluzive Francio.
Bonŝance, bela vetero akompanis nian vizitadon. Promenantoj malrapide promenadis kaj multaj homoj sidis ĉe la teraskafejo, ĝuante la sunradiojn kaj trinkante kafon aŭ, pli ofte bieron.
Same kiel mezepoke, la magazenoj konservis belajn ŝildojn videblajn de malproksime por diri kion oni povas aĉeti ene. Antaŭlonge, kiam ĉiuj ne sciis legi, la vido de la venditaj objektoj sufiĉis por la malkleraj klientoj.
Verŝajne eksterlandanoj ne scias pri kio temas vidante tiun ŝildon sed neniu Germanoj ne povas erari. Ili bone konas tiun apartan panon kies nomo estas breco. La magazeno estas panvendejo (backerei, en la germana).
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire