Ni ne povis vojaĝi en Japanio sen viziti niajn geamikojn en Fukushima. De post nia pasinta vojaĝo kiu okazis en 2010, granda katastrofo suferigis la regionon en marto 2011.
Jam pasis ses jaroj kaj ni estis scivolemaj pri la vivo de la tiea loĝantaro. Unuavide nenio ŝanĝis en la kamparo kaj en la urboj.
La floroj de la fruktoarboj estis tre belaj kaj la kampoj aspektis normalaj.
La pomarboj ekkomencis la floradon kaj nenio videblas kiu povus pensigi pri iu malsano.
Eĉ la legomoj en privataj ĝardenoj bele kreskis atendante la favoran momenton por esti rikoltitaj kaj manĝitaj de la loĝantoj.
En la urbo Date, krom manko de akvo en la malgranda marĉeto, la ĝardeno de nia amikino kaj gastigantino R.S., estis tiel bela kiel antaŭe.
Sed promenante en la urbo kun nia amikino, ni renkontis surstrate la unuan ateston de la nuklea katastrofo. Tio estas la mezurilo de la radioaktiveco.
La unua mezuro surstrate estis 0.188 milisivertoj hore. Malpli ol la plej alta kvanto permesata kiu oficiale estas 0.230 milisivertoj hore. (Mi skibis "oficiale" ĉar ŝajnas ke la registaro altigis tiun limon post kelke da tempo)
Duan mezurilon ni vidis en la korto de la elementa lernejo. Tie ni legis 0.081 milisivertoj hore. Kial tiom granda diferenco? Ĉar en la lernejo oni skrapis la grundon kaj forigis la radioaktivan teron aliloke. Sed kie?
Tion ni vidos poste.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire