Kristnasko

     Jam pasis la unua el la jarfinaj festoj, Kristnasko. En nia domo jam de kelkaj jaroj ni ne plu tiuokaze havas jularbon ĉar niaj genepoj estas aĝaj kaj ni ne festas ĉe ni. Tamen en la domo de nia filo kaj bofilino ankoraŭfoje ĉi-jare tronis jularbon. Sed la infanoj tute ne zorgis pri ĝi. La dekokjara nepo ne ĉeestis kun la familio, kaj la deksesjaraj ĝemeloj ne interesiĝis pri la afero !

 

      La patro mem preparis la abion, por ke ĝi iĝu jularbo. Ĉar tradicie la donacoj amasiĝas sub la arbo, kaj sub la tablo, atendante meznokton por esti disdonitaj de la infanoj al ciuj ĉeestantoj.

 

       Kiam mi estis infano, la familianoj kiuj ne vizitis la preĝejon por partopreni en la meznokta diservo atendis, ke ili revenu por komenci la kristnaskan festenon. Sed nuntempe en nia familio neniu vizitadas preĝejon ĉar la plimulto estas nekredantoj. Pro tio la tablo neniam atendas meznokton por vidi la kunmanĝantoj sidiĝi ĉirkaŭ ĝi.