Antaŭ kelkaj tagoj ni vizitis belan ekspozicion en la muzeo de belartoj de Caen. Temas pri la impresionistaj pentristoj kiuj lancis la novan modon: pentri ekstere kaj aparte laŭ la riveroj, lagoj aŭ la maro.
Inter la grandaj mutacioj kiuj okazis dum la deknaŭa jarcento, rimarkinda fenomeno estas la granda kresko de la someraj domoj kiuj aperis precipe ĉe la marbordo kaj ĝenerale ĉie kie troviĝas akvo.
Paralele plenaeraj liberaj okupoj, distraĵoj aŭ novaj sportoj ĉie disvastiĝis, precipe apud la lokoj kie loĝis la novaj riĉaj proprietuloj.
Kompreneble tiu fenomeno ankaŭ tuŝis la historion de arto. Tuta loĝantaro kiu volonte veturis per trajnoj sin ĵetis por konkeri novajn teritoriojn: marbordojn, plaĝojn, maron, lagojn aŭ riverojn.
Unuafoje la atelieroj de la pentristoj forlasis la urbojn, translokiĝante en la naturo mem. Tiam ili havis tute novajn laborkondiĉojn kiuj helpis aŭ ĝenis ilin: ŝanĝemaj lumoj kaj ĉieloj, vento, pluvo ...
Ekde tiu momento, la impresionistaj pentristoj ne trovis siajn temojn en la libroj aŭ en sia imagaĵo.
Ili iĝis raportistoj pri la novaj vivmanieroj de liaj samepokuloj.
Tiu bela ekspozicio tre plaĉis al ni. Ĉiuj pentraĵoj estis bele prezentitaj kaj pro ne granda homamaso ni facile povis laŭvole alproksimiĝi, flankeniĝi aŭ malantaŭen reveni en la antaŭan ĉambron por revidi la ŝatatajn pentraĵojn.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire